რამდენიმე ფაქტორმა განსაზღვრა ის ფაქტი, რომ ჩვენი ქვეყნის წარგზავნილი აღმოვჩნდი ვატიკანში, მსოფლიოს ერთ-ერთ ყველაზე პატარა, მაგრამ ამ მოცულობისთვის შეუსაბამოდ დიდი ავტორიტეტის მატარებელ სახელმწიფოში.
ადამიანისთვის, რომელსაც ღვთისმეტყველის პროფესიული გამოცდილება აქვს, თანაც ეკლესიათა შორის საღვთისმეტყველო დიალოგის გამოცდილება, ვატიკანში ყოფნა ძალიან საინტერესოა, განსაკუთრებით დღეს.
უნდა ითქვას, რომ პაპი ფრანცისკეს ეკლესიოლოგია და პასტორალური ღვთისმეტყველება ჩემთვის, როგორც მართლმადიდებელი ღვთისმეტყველისთვის, არა მხოლოდ საინტერესოა, არამედ ახლობელიც. ახლა, როცა უკვე ნახევარ წელზე მეტია, რაც აქ ვარ, სურვილი გამიჩნდა, ზოგიერთი რამ სხვებისთვისაც გამეზიარებინა. ეს სხვები კი ჩემი თანამემამულეები ბრძანდებით. თუ საინტერესოდ მოგეჩვენოთ ჩემი მცირე მონათხრობი, გამიხარდება. თუ დასაძრახად მოგეჩვენოთ, შემინდეთ, მაგრამ უარყოფითად ნუ გამჟღავნდებით მხოლოდ იმის გამო, რომ ეს ბლოგი ერთადერთ მიზანს ემსახურება: ქართულად გააჟღეროს სხვა ენაზე, სხვა კულტურის წიაღში ჩამოყალიბებული აზრები ღვთისმოსავობის, ღვთის სიყვარულისა და მშვიდობისა შესახებ.
ვეცდები გარკვეული ინტერვალით გაგიზიაროთ აქაური ამბები.
